Hikayemi fazlasıyla anlattım, hadi biraz iş konuşalım…
Bir Proje nasıl başlar, nasıl devam eder?
Gençlere yönelik bilgi içerir
Her proje öncelikle boş bir sayfa, elimde kalem ve karşımda projeye göre değişen bir şekilde; reklam filmi yönetmeni, tiyatro oyunu yazarı ya da rejisörü, dizi film senaryo yazarı/yönetmeni/yapımcısı dinleyerek başlar. Onlar hikâyenin nasıl bir yerde geçtiğini anlatırlar; ben sorularımı sorarım, bir yandan notlar alır hatta bazen aklımdakini hızlıca göstermek için kenarda bir şeyler çizerim. Yanıtları aldıktan sonra süreç başlar; moodlar bakılır, sahneler kafamda şekillenir ve sonunda o boş sayfada bir kompozisyon oluşturmak üzere çizerim.
Bahsettiğim boş sayfaya gelecek olursak; bu sayfa daha eski tarihlerdeki eskizlerde de göreceğiniz gibi klasik çizim yaptığımız çizim kağıtları/defterleri iken şimdilerde teknolojinin geldiği nokta sayesinde tabletlerde devam ediyor. Geleneksel çizim yapan bizler için teknolojinin nimetlerinden yararlanmak ve bu geçiş süreci sarsıcı olsa da bugünün dünyası adına önemli bir gelişme diyebilirim. Her projede özellikle revizyon sürecinde bu hıza bir kez daha hayran oluyorum desem yeridir.
Kâğıt üzerinde tasarım için karşılıklı onaylar tamamlandıktan sonra atölye süreci başlar. Bu kısım eskiden çizdiğim herhangi bir şey için ellerine sağlık, harika görünüyor yorumu sonrası acaba üç boyutlu hali de böyle olacak mı hissi yaratırdı içimde – sanırım o heyecanı halen seviyorum. Ancak bu his yıllar içerisinde keyif verdiği gibi bir parça da azalmaya başlıyor. Yaratım heyecanı devam ediyor ama günün sonunda sınırları/neyi yapıp neyi yapamayacağını ön görebilecek seviyeye geliyorsun.
Bu işin kelimelerle özetlemek gerekirse;
dinle, hayal et, görselleştir, inandır ve üç boyutlu hale getir diyebilirim.
Fakat püf noktası gerekiyorsa bu kesinlikle “keyif al” olur. İşimi hep keyif
alarak yaptığım için ne kadar çok çalışsam da işimden şikâyet etmem. Bu işi
yapacak kişilerin de yetenekleri yanında keyif almaktan vazgeçmemeleri en
önemli tavsiye diyebilirim.
